بررسی تأثیرگذاری مؤلفه‌های فضای شهری بر شکل‌گیری الگوهای رفتاری (نمونه موردی منطقه 2 تهران)

  ارزیابی فضاهای شهری عموماً با تأکید بر ابعاد کالبدی و فارغ از نگاه اجتماعی صورت پذیرفته است؛ در صورتی که فضاهای شهری تنها به وسیله طراحان و برنامه­ریزان ساخته نشده بلکه در عمل از شیوه استفاده شهروندان و تصویر ذهنی آنها نیز تأثیر می­گیرند. این پژوهش با هدف واکاوی تأثیرپذیری رفتار انسان از مؤلفه­های محیطی شامل معنا، عملکرد و شکل فضای شهری انجام شده است. روش انجام این پژوهش کارکردی برگرفته از نتایج بررسی­های توصیفی- استنتاجی و اسنادی- کتابخانه­ای بوده که بر مبنای آن مدل­سازی صورت گرفته است. ارزیابی صحت و دقت فرضیات به کمک روش معادلات ساختاری SEMبه طور مشخص روش کمترین مربعات جزئی (PLS)در نرم­افزارهای Smart PLSو SPSS صورت پذیرفته است. آزمون­های خودگردان سازی (Bootstraping)، تحلیل عاملی تأییدی و تی تک نمونه­ای (t-value)در این راستا و آزمون­های شاخص اعتبار اشتراک (CV com.)، شاخص اعتبار افزونگی (CV red.)، واریانس تبیین­شده (R2)و شاخص GOFجهت نکویی برازش مورد استفاده قرار گرفتند. یافته­های پژوهش نشانگر فزونی سطح معناداری 403/3، 405/2 و 085/6 به ترتیب در ارتباط با معنا، عملکرد و شکل فضای شهری از میزان قابل قبول 96/1 و در نهایت، تأیید رابطه میان معنا، عملکرد و شکل فضای شهری بر شکل­گیری الگوهای رفتاری می­باشد.